Peygamber SAS Efendimiz, İmam Müslim’in Hazret-i Osman Ra’dan rivayet ettiğine göre, buyurmuş ki:
Kişi yatsı namazını cemaatle kılarsa, gecenin yarısını namazla geçirmiş sayılır; kişi sabah namazını cemaatle kıldığı takdirde bütün gecesini uyanık olarak, ibadetle geçirmiş sayılır.
Geceleyin yatsı namazına gitmek, sabahleyin sabah namazına gelmek kolay değil… İnsanın uykudan fedâkârlık yapması lâzım, ya da yorgun olduğu için yorgunluğunu yenmesi lâzım! Kendisi biraz bu konuda gayret etmesi lâzım.
Bu hadis-i şerifte görüyoruz ki, insanın sevap kazanması için,fedakârlıklarda bulunması lâzım! Bu fedakârlıkların kuvveti
nisbetinde, insan sevap kazanıyor. Çalışıyorsunuz akşama kadar,
ondan sonra yorgun argın evinize geliyorsunuz. Hanım yemekleri
çıkartıyor…
Bir ev reisi için düşünüyorum bu manzarayı.Hanım da tabii yorulmuş oluyor, ev hanımı için de aynı durum var. Bütün gün çalışmış, yemeği yedikten sonra da, biraz çay içelim filân derken yorgunluk çöküyor. Televizyonun karşısına oturuyorlar, ezan okunuyor ama, bu yorgunluğu yenip camiye gitmek, veya televizyondaki programı bırakıp camiye gelmek
kolay olmuyor birçok kimse için…Tabii eskiden televizyon yoktu, ama yorgunluk herkes için her asırda, her çağda mevcut olan bir şey… Şimdi bu yorgunluğu yenip de camiye gitmek kolay değil!
Geceleyin de tabii ortalık karanlık olduğu için, bir de Peygamber SAS Efendimiz’in çağını düşünelim: Cereyan yok,kaldırımlar yok, elektrik ışıkları yok… Tabii tehlike de var gecenin karanlığında… Köpek ısırabilir, önüne bir yabancı çıkabilir görünmemekten istifade ederek zarar vermek isteyen insanlar olabilir.
İşte bütün bunlara rağmen, yatsı namazı bir vazife… Evet,
insan evde kılabilir namazını; evde kılması mü’min için mümkün.
Fakat erkeklerin camide cemaatle namaz kılması, evde namaz
kılmasına göre 27 kat daha sevaplı.
Onun için, evliyâullahtan, Allah’ın sevgili kullarından bazılarının hayatlarını okuyorum. Eğer evde kılmak zorunda kalmışsa, hastalık, rahatsızlık, geç kalmak vs. gibi bir sebeple; hani bazen insanın dişi kanar, burnu kanar, kesilmez, abdestini tamamlayamaz, camiye yetişemeyebilir. Bu gibi durumlarda, 27 defa kılarlarmış evde namazı…Tabii böyle bir mecburiyet yok, ama camide 27 kat sevabı kaçırdığı için, onu sağlamak maksadıyla bu işi yaparlarmış. Bu tabii, kendileri için de bir bakıma ceza oluyor; “Ey nefsim, sen tembellik edip de camiye gitmeyeceksen, ben de sana 27 defa bu namazı kıldırmak sûretiyle, bunun acısını çıkartırım!”
demiş oluyor.
Kaynak. Prof Dr. Mahmud Esad Çoşan /Dr. Metin Erkaya / Hazineden Pırıltılar